Podstawowym prawem każdego człowieka jest swoboda prowadzenia działalności gospodarczej. Jednakże mogą pojawić się sytuacje, w których ta swoboda zostanie ograniczona. Jeżeli jesteś osobą, borykającą się z niewypłacalnym przedsiębiorcą, ten tekst jest dla Ciebie!

Od dawien dawna wiadomo, że nieznajomość prawa szkodzi. W związku z tym rozpoczynając prowadzenie działalności gospodarczej ważne jest, aby zapoznać się z przepisami ustawy Prawo Upadłościowe. Dzięki temu łatwiej będzie uniknąć skutków, które wiążą się ze zbagatelizowaniem obowiązków z niej wynikających. Wielu przedsiębiorców nie zna jednak swoich obowiązków w związku z zaistnieniem sytuacji niewypłacalności. Stają się wtedy dłużnikami a następnie spotykają się z wnioskiem wierzyciela o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej.

Wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej mogą złożyć podmioty wskazane w treści ustawy, takie jak Prezes Urzędu Konkurencji i Konsumentów bądź Prezes Komisji Nadzoru Finansowego. Najważniejszą grupą podmiotów upoważnionych do wystąpienia z takim wnioskiem, która nas najbardziej interesuje, są prokuratorzy i wierzyciele. Tak więc jeśli jesteś przedsiębiorcą i zmagasz się z nieuczciwym kontrahentem, który spełnia chociaż jeden z przypadków wskazanych w ustawie, możesz spokojnie złożyć wniosek o orzeczenie przeciwko niemu zakazu prowadzenia działalności gospodarczej.

O jakich przypadkach mowa?

Pierwszy i podstawowy przypadek, w którym sąd może orzec zakaz prowadzenia działalności gospodarczej jest niezłożenie przez osobę zobowiązaną wniosku o ogłoszenie upadłości, w odpowiednim, ustawowym terminie. Ustawa przewiduje termin 30 dni od daty powstania stanu niewypłacalności. Przyjęło się, że stan niewypłacalności powstaje, gdy kontrahent ma trzymiesięczną zaległość w uiszczaniu należności.

Jak zaznaczają adwokaci Bartłomiej Markiewicz i Krzysztof Śpiewak (kancelaria adwokacka z Poznania), kolejnym przypadkiem jest utrudnianie prowadzenia postępowania upadłościowego. Dotyczy to osób, które po ogłoszeniu upadłości ukrywały bądź niszczyły majątek wchodzący w skład masy upadłościowej, nie wydały dokumentów, takich jak księgi rachunkowe lub dokumenty elektroniczne, nie wskazały majątku, nie wykonywały obowiązków nałożonych na nie przez sąd upadłościowy bądź poleceń sędziego komisarza.

Inną przesłanką jest ogłoszenie upadłości, jako następstwa celowego działania lub rażącego niedbalstwa. Takie upadłości są nastawione na pokrzywdzenie wierzycieli.

Jeżeli kontrahent jest tzw. recydywistą upadłościowym, czyli już co najmniej raz była wobec niego ogłoszona upadłość, może to stanowić przesłankę do orzeczenia przez sąd zakazu prowadzenia działalności gospodarczej.
Wniosek o orzeczenie zakazu prowadzenia działalności gospodarczej składa się do sądu upadłościowego, czyli sądu, który ogłosił upadłość dłużnika. Jeżeli postępowanie upadłościowe się nie toczyło, sądem upadłościowym jest sąd właściwy do rozpoznania sprawy o ogłoszenie upadłości.
Złożenie takiego wniosku wiąże się z poniesieniem opłaty sądowej w wysokości 100 złotych.

Zakaz prowadzenia działalności gospodarczej oznacza brak możliwości wykonywania działalności gospodarczej, nie tylko na własny rachunek, ale także jako wspólnik spółki cywilnej, czy członek organów spółki, spółdzielni, przedsiębiorstwa państwowego. Można go orzec na okres od roku do 10 lat. Jak widać, jest to dość dotkliwy środek przeciwko nieuczciwym kontrahentom. Należy jedynie odpowiednio wykazać jego niewypłacalność.