Leasing finansowy to pojęcie księgowe, które pozwala stronom uzgodnić, że większość korzyści i ryzyka związanego z użytkowaniem składnika aktywów w działalności gospodarczej zostanie przeniesiona na leasingobiorcę. Z kolei w przypadku leasingu operacyjnego nie następuje przeniesienie korzyści ani ryzyka.

Definicję leasingu finansowego można znaleźć w ustawie o rachunkowości. Z leasingiem finansowym mamy do czynienia, gdy spełniony jest co najmniej jeden z siedmiu wymienionych warunków.

• Na koniec okresu leasingu leasingobiorca przejmuje na własność przedmiot umowy.
• Umowa daje leasingobiorcy prawo do wykupienia przedmiotu po cenie niższej niż wartość rynkowa w dniu jego nabycia, po upływie obowiązującego okresu.
• Okres obowiązywania umowy jest w przeważającej części równy przewidywanemu okresowi ekonomicznej użyteczności środka trwałego. Jednakże nie może on być krótszy niż 3/4 tego okresu. Po upływie okresu umownego przedmiot umowy może zostać przekazany leasingobiorcy.
• Suma opłat pomniejszona o dyskonto, które jest ustalane na dzień zawarcia umowy i płatne w okresie jej trwania, przekracza 90%. Kwota opłat obejmuje rezydualną wartość rynkową przedmiotu umowy, którą leasingobiorca zobowiązuje się zapłacić w celu przeniesienia na niego własności. Nie obejmuje ona jednak żadnych płatności na rzecz leasingobiorcy z tytułu usług dodatkowych, podatków lub składek ubezpieczeniowych związanych z przedmiotem umowy.
• Umowa zawiera przyrzeczenie leasingodawcy, że zawrze z leasingobiorcą kolejną umowę na leasing identycznego przedmiotu, albo za opłatą, albo w celu przedłużenia umowy na lepszych warunkach niż w poprzedniej umowie.
• Umowa dopuszcza możliwość jej rozwiązania pod warunkiem pokrycia przez leasingobiorcę wszystkich poniesionych kosztów i strat.
• Przedmiot umowy został dostosowany do potrzeb każdego leasingobiorcy. Może być wykorzystywany przez samego najemcę bez istotnych modyfikacji.

Zobacz również: Maksymalizacja rentowności firmy w 2022 r. – czytaj więcej na https://naszdokument.pl/wystawianie-faktur/maksymalizacja-rentownosci-firmy-w-2022-r/clde_ugpr

Ewidencja leasingu finansowego będzie uwzględniała wszystkie wydatki

Przedsiębiorca, który korzysta ze środka trwałego na podstawie umowy leasingu finansowego, powinien ująć go w swoich księgach rachunkowych. Temu celowi służy niższa wartość:

Wartość rynkowa przedmiotu leasingu w momencie rozpoczęcia leasingu.

Stopa procentowa stosowana przez leasingodawcę lub leasingobiorcę określa wartość opłat leasingowych w danym momencie.

Odbywa się to w powiązaniu ze zobowiązaniem z tytułu leasingu finansowego.

Odpisy amortyzacyjne od przedmiotu leasingu

Przedmiot leasingu, który jest w trakcie użytkowania, musi zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Okres amortyzacji powinien być ustalany na podstawie okresu ekonomicznej użyteczności środka trwałego. Przy ustalaniu metody amortyzacji należy wziąć pod uwagę ekonomiczne zużycie środka trwałego. Dodatkowo należy zwiększyć wysokość odpisów amortyzacyjnych, aby pokryć koszty operacyjne. Czasami umowa leasingu trwa krócej niż ekonomiczny okres użytkowania, a leasingobiorca nie uzyskuje prawa własności do przedmiotu leasingu. W takich przypadkach środek trwały powinien być amortyzowany przez okres obowiązywania umowy leasingowej.

Ewidencja opłat leasingowych

Umowy leasingowe nakładają na leasingobiorcę obowiązek płacenia miesięcznych rat leasingowych. Leasingodawca będzie wysyłał faktury. Przedsiębiorca – leasingobiorca, ewidencjonując raty leasingowe w księgach rachunkowych, powinien rozdzielić je na część kapitałową i odsetkową. Należy wyodrębnić koszty kapitału obcego, które poniósł leasingobiorca. Najczęściej stosowaną metodą podziału raty leasingowej jest wewnętrzna stopa zwrotu. Następnie przedsiębiorca ustala stopę dyskontową, przy której przyszłe płatności kapitałowe i odsetkowe są równe zeru. W momencie początkowego ujęcia wartości składnika aktywów i zobowiązania z tytułu leasingu finansowego dokonuje się podziału na część kapitałową i część odsetkową. W polityce rachunkowości spółki należy określić metodę podziału tej raty.

Część odsetkowa czynszu leasingowego może być uznana za koszt firmy. Część kapitałowa zmniejsza zobowiązanie z tytułu leasingu finansowego. Przepisy podatkowe stanowią, że tylko część odsetkowa raty leasingu finansowego może być bezpośrednio zaliczona do kosztów podatkowych. Pozostała część raty leasingowej nie jest kosztowna.

Leasing finansowy jest inny. Leasingobiorca może amortyzować przedmiot leasingu i zaliczać koszty amortyzacji do kosztów uzyskania przychodu.